«Έμεινα έγκυος για 5η φορά χωρίς να το θέλω και απεχθάνομαι την κόρη μου – Ψάχνω δικαιολογίες να μην είμαι μαζί της»

«Έμεινα έγκυος για 5η φορά χωρίς να το θέλω και απεχθάνομαι την κόρη μου – Ψάχνω δικαιολογίες να μην είμαι μαζί της»

«Της μιλάω απότομα, δεν τη συμπεριλαμβάνω σε πράγματα και δραστηριότητες που κάνω με τα άλλα παιδιά. Την τιμωρώ γιατί δεν με υπακούει όποτε θέλω και τη βγάζω σπάνια βόλτες.»

Μία μητέρα απεχθάνεται την κόρη της όλο και περισσότερο όσο μεγαλώνει, παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε με χαρά τα προηγούμενα τέσσερα παιδιά της.

Ειδικότερα, μία μητέρα εξομολογήθηκε στη σελίδα buzzfeed.com το πόσο δυσκολεύεται να μεγαλώσει την 2 ετών κόρη της, καθώς σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσαν πέμπτο παιδί.

Όταν το μικρότερο παιδί της ήταν ενός έτους, όμως, εκείνη έμεινε έγκυος – χωρίς να το θέλει. Ήταν τρομοκρατημένη και στεναχωρημένη, αλλά συμβιβάστηκε με τα νέα και έτσι λίγο πριν τα περασμένα Χριστούγεννα έφερε στον κόσμο την κόρη της, Λίλυ.

Οι περισσότεροι συγγενείς και φίλοι της εύχονταν να της ζήσει και της έλεγαν πως αυτό ήταν το δώρο της νέας χρονιάς, αλλά εκείνη ήταν απλώς στεναχωρημένη.
“Ήμουν πολύ ευτυχισμένη με την οικογένειά μου. Το να μεγαλώνεις 4 παιδιά δεν είναι εύκολο. Είναι ακριβό και ως γονέας δεν έχεις χρόνο για εσένα”, έγραψε η μητέρα.

Ο σύζυγός της, αν και αρχικά δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα, τη συνήθισε και χάρηκε πολύ όταν ήρθε η κόρη τους, παραδέχεται η γυναίκα η οποία συνεχίζει στο γράμμα της:

Με το πέμπτο παιδί τα πράγματα έχουν γίνει ακατόρθωτα. “Ενώ την αγαπώ, νιώθω ότι όσο μεγαλώνει τόσο περισσότερο την απεχθάνομαι. Ήταν πολύ δύσκολο να προσέχω τέσσερα παιδιά και τώρα με το πέμπτο τα πράγματα έχουν γίνει ακατόρθωτα.

Η νύφη ακύρωσε το γάμο όταν έμαθε ότι η μαμά της πλήρωνε τον γαμπρό

«Έμεινα έγκυος για 5η φορά χωρίς να το θέλω και απεχθάνομαι την κόρη μου – Ψάχνω δικαιολογίες να μην είμαι μαζί της»

Είμαι διαρκώς κουρασμένη, δεν κοιμάμαι, δεν μπορώ να διαχειριστώ το βάρος μου και πολύ συχνά εύχομαι να μπορούσα να τρέξω μακριά από όλα.

Της μιλάω απότομα, δεν τη συμπεριλαμβάνω σε πράγματα και δραστηριότητες που κάνω με τα άλλα παιδιά. Την τιμωρώ γιατί δεν με υπακούει όποτε θέλω και τη βγάζω σπάνια βόλτες.
Την αφήνω στο σπίτι με τη γιαγιά ή με την κοπέλα που με βοηθά και νιώθω ενοχές που χάνει τη βόλτα στου σούπερ μάρκετ ή την αγορά, πράγματα που τα αδέρφια της απολάμβαναν στην ηλικία της.

Αν κάποια μέρα με ρωτήσει γιατί ήμουν απόμακρη θα της εξηγήσω ότι τα αδέρφια της με είχαν ξεθεώσει και εύχομαι να καταλάβει.

Ελπίζω με τον καιρό τα συναισθήματά μου να αλλάξουν και να γίνω πιο στοργική απέναντί της. Δεν είναι δικό της λάθος που είναι εδώ. Το ξέρω ότι εμείς οι γονείς της φταίμε. Δεν είναι δικό της λάθος που δυσκολευόμαστε οικονομικά, δεν είναι δικό της λάθος που νιώθω τόσο κουρασμένη.

20 Γεγονότα αποδεικνύουν πως η Ιαπωνία είναι διαφορετικός πλανήτης

Απλώς εύχομαι να μπορούσα να τη νιώσω ως “δώρο” όπως έκαναν όλοι οι άλλοι. Ως ευλογία και όχι ως βάρος που την αισθάνομαι τώρα…»

Πως θα μπορούσα να βοηθήσω τον εαυτό μου αλλά και το παιδί μου; Γράψτε τις απαντήσεις σας στα σχόλια..

Έλα στη παρέα μας! Ακολούθησε το Lifehackers στο Facebook και στο Instagram